Νόσος του Lyme - θεραπεία με αντιβιοτικά

Η νόσος του Lyme συνήθως αντιμετωπίζεται με αντιβιοτικά. Οι πιο αποτελεσματικοί τύποι αντιβιοτικών σε αυτή την περίπτωση στοχεύουν στο βακτήριο που προκαλεί τη μόλυνση, το οποίο ονομάζεται Borrelia burgdorferi. Η επιλογή των αντιβιοτικών και η διάρκεια της θεραπείας εξαρτώνται από το στάδιο της νόσου του Lyme, τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων και τυχόν πιθανές επιπλοκές. Οι παρακάτω οδηγίες είναι μόνο για ενημερωτικούς σκοπούς και δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται για αυτοθεραπεία. Τα αντιβιοτικά συνταγογραφούνται από γιατρό με οδηγίες για την ακριβή δόση και τη διάρκεια της θεραπείας.

Συμπτώματα και διάγνωση της νόσου του Lyme

Η νόσος του Lyme διαγιγνώσκεται μέσω ενός συνδυασμού κλινικής αξιολόγησης, ιστορικού ασθενούς και εργαστηριακού ελέγχου. Ακολουθεί μια επισκόπηση της διαγνωστικής διαδικασίας:

Το χαρακτηριστικό σύμπτωμα της νόσου του Lyme είναι ένα κυκλικό εξάνθημα γνωστό ως ερύθημα μεταναστευτικό (εικόνα παρακάτω), αλλά δεν εμφανίζουν όλοι οι άνθρωποι αυτό το εξάνθημα. Άλλα συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν πυρετό, κόπωση, πονοκέφαλο, πόνο στους μύες και στις αρθρώσεις και διόγκωση των λεμφαδένων.

Εργαστηριακές έρευνες:

Ορολογικός έλεγχος: Οι εξετάσεις αίματος χρησιμοποιούνται συνήθως για την ανίχνευση αντισωμάτων που παράγονται από το ανοσοποιητικό σύστημα ως απόκριση στο Borrelia burgdorferi, το βακτήριο που προκαλεί τη νόσο του Lyme. Οι δύο κύριοι τύποι ορολογικών δοκιμών είναι η ενζυμική ανοσοδοκιμασία (EIA) και το Western blot. Αυτές οι δοκιμές πραγματοποιούνται για να επιβεβαιωθεί η παρουσία αντισωμάτων κατά του Borrelia burgdorferi.

Αλυσιδωτή αντίδραση πολυμεράσης (PCR): Σε ορισμένες περιπτώσεις, μια δοκιμή PCR μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την ανίχνευση DNA Borrelia burgdorferi σε δείγματα αίματος, αρθρώσεων ή ιστών. Το τεστ PCR είναι πιο χρήσιμο στα αρχικά στάδια της νόσου, όταν τα βακτήρια μπορεί να υπάρχουν στην κυκλοφορία του αίματος.

Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η ακρίβεια των διαγνωστικών εξετάσεων μπορεί να ποικίλλει ανάλογα με το στάδιο της νόσου. Στα αρχικά στάδια, η πιθανότητα να λάβετε ένα θετικό αποτέλεσμα της εξέτασης είναι μικρότερη λόγω του χρόνου που χρειάζεται ανοσοποιητικό σύστημα για την παραγωγή ανιχνεύσιμων επιπέδων αντισωμάτων. Για το λόγο αυτό, η κλινική αξιολόγηση και το ιστορικό είναι καθοριστικής σημασίας για τη διάγνωση.

Από την άλλη πλευρά, δεν πρέπει να καθυστερήσετε την επίσκεψη σε γιατρό, ακόμη και αν δεν έχετε πολύ έντονα συμπτώματα. Η έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία είναι σημαντικές για την αποτελεσματική θεραπεία.

Ποια αντιβιοτικά είναι οι πιο αποτελεσματικές θεραπείες για τη νόσο του Lyme

Ακολουθούν ορισμένα κοινά συνταγογραφούμενα αντιβιοτικά για τη νόσο του Lyme—πωλούνται με διαφορετικές εμπορικές ονομασίες στα φαρμακεία:

Δοξυκυκλίνη: Αυτό είναι το πιο συχνά συνταγογραφούμενο αντιβιοτικό για πρώιμο στάδιο της νόσου του Lyme. Είναι αποτελεσματικό κατά της Borrelia burgdorferi και συνήθως λαμβάνεται από το στόμα για 10 έως 21 ημέρες. Η δοξυκυκλίνη δεν συνιστάται για χρήση σε έγκυες γυναίκες και μικρά παιδιά.

Αμοξικιλλίνη, κεφουροξίμη ή κεφτριαξόνη: Αυτά τα αντιβιοτικά συνταγογραφούνται συχνά σε ασθενείς που δεν μπορούν να πάρουν δοξυκυκλίνη, όπως έγκυες γυναίκες και μικρά παιδιά. Αυτά χρησιμοποιούνται συνήθως για πρώιμο στάδιο της νόσου του Lyme και μπορούν να ληφθούν από το στόμα ή να χορηγηθούν ενδοφλεβίως σε πιο σοβαρές περιπτώσεις.

Κεφτριαξόνη: Αυτό το αντιβιοτικό χρησιμοποιείται συχνά στη θεραπεία της νόσου του Lyme σε τελευταίο στάδιο ή διάχυσης, όπου η λοίμωξη έχει εξαπλωθεί σε πολλά όργανα ή στο νευρικό σύστημα. Χορηγείται ενδοφλεβίως για περίοδο 14 έως 28 ημερών.

Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι αυτές είναι γενικές κατευθυντήριες γραμμές και τα σχέδια θεραπείας θα πρέπει να προσαρμόζονται στις ατομικές ανάγκες του ασθενούς. Εάν υποψιάζεστε ότι έχετε ή έχετε διαγνωστεί με νόσο του Lyme, επισκεφτείτε έναν γιατρό.

Πόσο διαρκεί η αντιβιοτική θεραπεία για τη νόσο του Lyme;

Η διάρκεια της αντιβιοτικής θεραπείας για τη νόσο του Lyme μπορεί να ποικίλλει ανάλογα με διάφορους παράγοντες, συμπεριλαμβανομένου του σταδίου της νόσου και της σοβαρότητας των συμπτωμάτων. Γενικά, η συνιστώμενη διάρκεια θεραπείας για τη νόσο του Lyme είναι η εξής:

Πρώιμη εντοπισμένη νόσος του Lyme (όπως ένα εντοπισμένο εξάνθημα γνωστό ως ερύθημα μεταναστευτικό): Η τυπική θεραπεία είναι συνήθως ένας κύκλος αντιβιοτικών από το στόμα για 10 έως 21 ημέρες. Κατά τη διάρκεια αυτού του σταδίου, συνήθως συνταγογραφούνται δοξυκυκλίνη, αμοξικιλλίνη ή κεφουροξίμη αξετίλ.

Η πρώιμη διάχυτη νόσος του Lyme (όταν η λοίμωξη έχει εξαπλωθεί πέρα από την περιοχή του τσιμπουρι, αλλά δεν έχει επηρεάσει ακόμη το κεντρικό νευρικό σύστημα): Η θεραπεία συνήθως περιλαμβάνει αντιβιοτικά από το στόμα για 14 έως 21 ημέρες. Μπορεί να συνταγογραφηθεί δοξυκυκλίνη, αμοξικιλλίνη ή κεφουροξίμη αξετίλ.

Τελευταίο στάδιο της νόσου του Lyme (όταν η λοίμωξη έχει εξαπλωθεί στο κεντρικό νευρικό σύστημα, στις αρθρώσεις ή σε άλλα όργανα): Τα ενδοφλέβια (IV) αντιβιοτικά χρησιμοποιούνται συχνά για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, συνήθως από 14 έως 28 ημέρες. Η κεφτριαξόνη χορηγείται συνήθως με IV για αυτό το στάδιο.

Είναι σημαντικό να θυμάστε ότι αυτές είναι γενικές κατευθυντήριες γραμμές και ότι οι αποφάσεις θεραπείας πρέπει να λαμβάνονται από έναν επαγγελματία υγείας με βάση τους μεμονωμένους παράγοντες του ασθενούς. Η διάρκεια της αντιβιοτικής θεραπείας μπορεί να προσαρμοστεί ανάλογα με την ανταπόκριση του ασθενούς στη θεραπεία. Εξαρτάται επίσης από την παρουσία επιπλοκών ή συνοδών λοιμώξεων. Η τακτική παρακολούθηση με έναν πάροχο υγειονομικής περίθαλψης είναι απαραίτητη για τη διασφάλιση της κατάλληλης διαχείρισης της νόσου του Lyme.

Μπορεί η νόσος του Lyme να θεραπευτεί πλήρως με αντιβιοτικά;

Γενικά, η νόσος του Lyme μπορεί να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά με την κατάλληλη αντιβιοτική θεραπεία, ειδικά εάν διαγνωστεί και αντιμετωπιστεί έγκαιρα. Τα περισσότερα άτομα με νόσο του Lyme αναρρώνουν πλήρως ή παρουσιάζουν σημαντική βελτίωση μετά την ολοκλήρωση της συνιστώμενης θεραπείας αντιβιοτικών. Ωστόσο, σε ορισμένες περιπτώσεις, η πλήρης αποκατάσταση μπορεί να διαρκέσει περισσότερο. Ειδικά όταν η νόσος έχει προχωρήσει σε μεταγενέστερα στάδια ή όταν υπάρχουν επιπλοκές. Ορισμένα συμπτώματα μπορεί να επιμείνουν ακόμη και μετά τη θεραπεία.

Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι υπάρχει ένα μικρό ποσοστό ατόμων που μπορεί να εμφανίσουν αυτό που είναι γνωστό ως σύνδρομο της νόσου του Lyme μετά τη θεραπεία (PTLDS). Το PTLDS αναφέρεται στην επιμονή των συμπτωμάτων. Αυτά είναι κόπωση, πόνος στους μύες και στις αρθρώσεις και δυσκολία συγκέντρωσης, παρά την ολοκλήρωση της κατάλληλης αντιβιοτικής θεραπείας. Η ακριβής αιτία του PTLDS δεν είναι ακόμη πλήρως κατανοητή. Θεωρείται ότι περιλαμβάνει έναν συνδυασμό παραγόντων – επίμονη φλεγμονή και αποκρίσεις του ανοσοποιητικού συστήματος.

Εάν έχετε λάβει θεραπεία για τη νόσο του Lyme αλλά συνεχίζετε να εμφανίζετε επίμονα ή επαναλαμβανόμενα συμπτώματα, επισκεφθείτε έναν γιατρό. Θα συστήσει εξετάσεις και θεραπεία.

Η έγκαιρη ανίχνευση, η έγκαιρη θεραπεία και η συμμόρφωση με το συνταγογραφούμενο σχήμα αντιβιοτικών είναι απαραίτητα για να αυξηθούν οι πιθανότητες πλήρους ανάρρωσης από τη νόσο του Lyme.

Συγγραφέας Ina Dimitrova